Hoop voor de hopelozen (podcast)

Dag 18 (15 december) - Adventskalender (podcast 'Hoop voor de hopelozen' door Nico van Splunter)
In de podcast van vandaag vertelt Nico van Splunter in zijn gesproken column over hoop voor de hopelozen.

Wil je de podcast zelf lezen als column? Dat kan


Hoop voor hopelozen

Heb je hoop?

Ja, vooral een hoop sores, zeg je. 

Maar ik bedoelde: HOOP. Vier letters – maar wat kan daar niet achter schuilgaan!

Aan verlangen, aan verwachting. Wat kun je hartstochtelijk hopen op betere tijden…..!

In mijn werk ontmoet ik mensen die hopen dat ze de komende kerstdagen iets horen van de kinderen met wie ze al jaren geen contact meer hebben. 

Anderen hopen op een serie lekkere vrije dagen. Effe er tussenuit, vakantie – al moet het wel binnen de lijntjes van corona. 

Weer anderen hopen op een witte kerst – ook al weten ze dat dat zeer zeldzaam is. In deze eeuw hadden slechts 8 keer sneeuw op kerstavond…

Als je hoopt op de oudejaarsloterij maak je misschien nog meer kans. 

En dan het nieuwe jaar….wat valt er te hopen?
Een nieuwe baan?
Een relatie die stand houdt?

Minder geldzorgen?

Hoop doet leven – zegt het spreekwoord. En hoe is dat! 

Want zonder hoop op iets beters is de lol er snel af. Dan leef je zonder perspectief.
Stel je voor: een tunnel, zonder licht aan het eind…..

Deze adventstijd, de vier weken vóór kerst is vanouds een periode van uitzien en verwachten.
Je zou het ook een tijd van verlangen kunnen noemen.
De vraag is natuurlijk waar je naar verlangt. Welke verwachtingen je hebt. 
Van jezelf,
van de wereld om je heen,
…en misschien wel van God?

Als je naar jezelf kijkt dan kun je natuurlijk je stinkende best doen… maar je hebt lang niet alles in de hand. En de wereld om je heen is misschien wel prachtig als het meezit, maar ook daarin worden we maar al te vaak teleurgesteld. Mensen laten je vallen als een baksteen, de bureaucratie kan je vermalen, systemen kunnen je buitensluiten. Tenslotte sta je er gewoon alleen voor. Zo voelt het althans.  We kunnen ons erg eenzaam en geïsoleerd voelen, vanwege armoede, vanwege tegenslagen in je jeugd, vanwege relaties die op de klippen liepen.


Dan maar hopen op God?
Daarvoor hoef je niet eerst helemaal aan het eind van je latijn te zijn.

Je kunt ‘m gewoon onderweg helemaal vergeten zijn. Gewoon aan voorbij geleefd.
Totdat opeens iemand je er weer aan herinnert: Hij is er ook nog. Jij kunt Hem soms vergeten, maar Hij laat jou niet in de steek. Hij doet wat-ie belooft.

We zijn in deze adventstijd op weg naar Kerst. En kerst betekent dat er hoop is voor iedereen! Voor herders, herbergiers en koningen, voor schoonmaaksters en bankdirecteuren, voor mensen in de Quote en mensen in de goot. 

Ruim 2000 jaar geleden kwam Jezus naar deze wereld. Hij werd geboren in een karig krot en liet zich omringen door dieren en stro.
Misschien laat dat plaatje van Kerst wel het meeste zien van de hoop, én het verlangen van God. Want God zelf wil niets anders dan deze wereld – ook onze levens – waarin zoveel barsten en scheuren zitten weer goed en heel maken.

Dat is nog eens goed nieuws! Voor mensen die de hoop nog niet hebben verloren. Maar ook voor hen die zelfs al niet meer kunnen hopen dat het nog goed komt. Hopen is dan ook niet een wishfull-thinking, maar aftellen naar de het moment dat komen gaat.

Nico van Splunter
Pionier-pastor Geloven in BoTu

Deze podcast is gemaakt voor ons initiatief Kerst Delfshaven.

Deel dit bericht

Tags

Meer lezen?